در یکی از کلاسهای ترم جدید از دانشجوها خواستم که حوزه یادگیری ریاضی را در سند برنامه درسی ملی مطالعه کنند و بهانه ای برای گپ و گفت رقم بزنم. وعده گفتگو که رسید، بعضی ها معتقد بودند که این سند آرمانهایی دارد که بیشتر شعاری و نشدنی است. مصداقها را که پرسیدم به تأکید سند بر کاربرد فناوری در ریاضیات اشاره کردند. مشتاق شدم بدانم “فناوری” در ذهن آنها چه تعریفی دارد که اینقدر برایشان شعاری و دور از دسترس است.
جالب بود که به زعم اغلبشان فناوری معادل بود با استفاده از تخته های هوشمند و اتفاقاً بخصوص در درس ریاضی، تجربه های چندان دلچسبی از آن نداشتند.
بحث خوبی شکل گرفت، از آن بحثهای ناغافل که سر شوقت می آورد و دل توی دلت نمی ماند که “ای وای! حالا همین بحث را ادامه بدهیم یا برگردیم سرِ سرفصلهای صوری؟؟!😉
“ته ماجرا به اینجا رسیدیم که اینروزها واقعاً از ظرفیت دنیای مجازی اعم از اینستاگرام، تلگرام، ایمیل و اپلیکیشنهای موجود گرفته تا یاوران قدیمی تر مثل پاورپوینت و جئو جبرا و نظایر آنها، همگی همپای تخته های هوشمند و چه بسا که بسیار فراتر از آن در احیا و تقویت بستر فناورانه دخیل اند و شایسته توجه!
اینها همه را گفتم که بگویم به زعم من صنعت گیف سازی یا همان تصاویر متحرک هم گاهی بدجوری با روح و روان گره میخورد و قشنگ و جانانه به عرصه آموزش رنگ می دهد.یکی همین داستان تعریف دقیق سهمی که سال دوازدهم، هم در کتاب ریاضی دوازدهم تجربی از آن قرار است حرف زده شود و هم در کتاب هندسه دوازدهم ریاضی😍
نکته دیگر اینکه از طرف دوستی تازه، کانالی به من معرفی شده که پر است از همین گیف های جانی و جانانی ریاضی مدار😉!!
این هم لینک کانال برای علاقمندان:
https://t.me/riazibadelojan
کانال “ریاضی با دل و جان” به مدیریت دکتر خسروتاش
